🌌 Jak Się Ubrać Na Wesele W Hiszpanii

Wprawdzie w sklepach jest mnóstwo kreacji na wesele, ciężko jest trafić na tę idealną. Dlatego poszukiwania sukienki na wesele warto zacząć wcześniej. Stylistka radzi: jak się ubrać na przyjęcie weselne. sukienki damskie. sukienki na wesele. eleganckie sukienki. sukienki koktajlowe.

Czy zastanawialiście się kiedyś jak wygląda wesele w Hiszpanii? Czy diametralnie różni się od naszych polskich, często dwudniowych imprez przy suto zastawionych stołach? Jak się na nie ubrać? Co dać jako prezent młodej parze? Jak bawią się na nich ludzie? Czy jest coś, czego zrobienie w Polsce wcale by nie przeszło a w Hiszpanii jest dopuszczalne albo nawet i normalne? I wreszcie: czego na hiszpańskim weselu można się spodziewać? Ponieważ dwa lata temu zostałam zaproszona na wesele w jednym z andaluzyjskich miast, to chciałabym podzielić się z wami moimi wrażeniami i obserwacjami. Tekst podzieliłam na dwa wpisy, ponieważ jest tego całkiem sporo. Pierwszy z nich dotyczył będzie ślubu i sali weselnej a drugi przygotowań do niego ze strony gości oraz przebiegu wesela. Goście weselni podczas pierwszej fazy wesela, która zawsze odbywa się na zewnątrz. Ślub Bardzo chciałam zacząć ten wpis od opisania ślubu i przedstawienia wam, jak on wygląda w Hiszpanii. Domyślam się, że jak w każdym kraju pewne zwyczaje związane z ceremonią zaślubin wyglądają inaczej i chciałam móc je wam porównać z tym, co znamy z Polski. Bardzo też chciałam w ogóle na takiej uroczystości być i zobaczyć ją na własne oczy oraz usłyszeć w innym języku. Niestety nie było mi to dane! Nie byliśmy w Kościele na ślubie. Nie widziałam więc jak młoda para wchodzi do Kościola ani jak z niego wychodzi. Nie widziałam też, jak młodzi mówią sobie słynne Sí, quiero oraz jak nakładają sobie obrączki na palce. Nie tym razem. Powód? Nikt z moich hiszpańskich domowników nie był ubrany, uczesany i umalowany na czas, chociaż wiadomo było od kilku tygodni, o której godzinie zaczyna się ślub. 😀 Poszliśmy więc tylko na wesele jakby nigdy nic… Urocze zakątki w ogrodzie przy sali weselnej. Wyobrażacie sobie? W Polsce takie zachowanie byłoby nie do pomyślenia a para młoda mogłaby się na nas obrazić. Co więcej, na pewno spora część rodziny nieźle by nas obgadała i skrytykowała za to. Wstydem byłoby tak postąpić. W Polsce po prostu tego się nie robi, bo nie przystoi. Albo idziemy na ślub z weselem, albo na sam ślub, składamy życzenia nowożeńcom i idziemy do domu. Na samo wesele bez wcześniejszej obecności na ślubie nie przychodzimy. Wiem, że ile ludzi, tyle punktów widzenia i ludzie w różny sposób podchodzą do wielu spraw, ale to naprawdę mnie zszokowało. Nie spodziewałam się, że tak luźno można do tego podejść. Jeszcze bardziej zaskoczyło mnie to, że nikt z reszty zaproszonej rodziny nawet tego nie skomentował. Jedynie parę osób zapytało, dlaczego nie byliśmy w Kościele, na co moja teściowa z rozbrajającą szczerością odpowiadała, że nie ogarnęliśmy się wszyscy na czas. Normalna rzecz. Zdarza się, nic nie poradzimy. 😀 Otoczenie domu weselnego było iście królewskie. Wydawało mi się, że kwestia przyjścia na ślub, na który nas zaproszono to rzecz uniwersalna niezależnie od kultury i nie ma innej opcji jak się na nim pojawić. W końcu to właśnie po to para młoda zaprosiła nas na tę uroczystość, bo chce, żebyśmy byli z nimi razem w tym szczególnym dla nich momencie. Przecież to właśnie ślub jest w tym wszystkim najważniejszy i to dzięki niemu potem ktoś wyprawia wesele. Jak widać, w Hiszpanii wielu ludzi nie ma z tym problemu i najzwyczajniej może nie przyjść. Sama para młoda też się o naszą nieobecność nie obraziła, ale nie wiem, co tak na prawdę o tym myśli. Mnie oczywiście bardzo było szkoda przepuścić taką okazję, bo nie wiem, kiedy ktoś znowu nas tutaj zaprosi na taką uroczystość. Najwyraźniej będę musiała uzbroić się jeszcze w cierpliwość i poczekać. Może w przyszłości zobaczę jeszcze inne wesele w Hiszpanii. Wejście do Viña San Antonio Catering w mieście Lebrija gdzie odbywało się wesele. Wesele Wszystko odbyło się w Lebrija – mieście mojego chłopaka i mojej hiszpańskiej rodziny. Również para młoda, która nas zaprosiła mieszka tutaj. Przyjęcie weselne zorganizowała firma cateringowa Viña San Antonio Catering w swojej specjalnie przygotowanej do tego sali. To jeden z najbardziej znanych lokali w tym mieście. Pierwsza część wesela organizowana na dworze na ogół ma formę bufetu. W Hiszpanii wesela mają zazwyczaj dwie fazy: pierwszą, w formie bufetu na powietrzu i drugą w sali weselnej lub domu weselnym (wewnątrz). Trudno jeszcze jest mi uogólniać, bo byłam tylko na jednym. Nie mniej jednak, zgodnie z tym co mi już opowiadano zazwyczaj są dwie części. Wesele w otoczeniu palm to ciekawe doświadczenie. Pierwsza część wesela, czyli bufet zapewne może mieć rożne formy. Zawsze jednak element, który jest stały to obfity poczęstunek i różnorodność przystawek i napojów. U nas dodatkowo przez około półtorej godziny czas umilała nam kapela z muzyką na żywo. Jedzenia było w bród, do wyboru, do koloru i wszyscy mogli sobie chwilkę ze sobą porozmawiać przy jakimś dobrym trunku. Dodatkowo piękne, eleganckie otoczenie i egzotyczny ogród sprawiało, że można było poczuć się naprawdę wyjątkowo. Zespół, który umilał nam czas muzyką na żywo. Przed weselem mówiono mi dużo o tym, że bufet zawsze jest bardzo wystawny. Mówiono też, że trzeba z niego korzystać, tyle, ile się da, bo często spotkamy na nim różne wykwintne smakołyki niejadane często na co dzień. Sugerowano też, że na pewno tak się najem, że nie będę mogła się ruszać a potem jeszcze dalsza część wewnątrz sali i będzie tylko gorzej. Z takim nastawieniem przyszłam więc na to przyjęcie i… po paru godzinach już byłam głodna a jedzenia nigdzie już nie było! Weselny poczęstunek na świeżym powietrzu. Okazało się, że bufet trwał zaledwie jakieś niecałe 2 godziny a później musieliśmy przejść do sali weselnej. Tam z kolei do wyboru były tylko 2-3 tace z pokrojoną szynką serrano, serem i oliwkami na jeden kilkunastoosobowy stół. Wszystko więc zniknęło w oka mgnieniu! Nie było żadnych owoców, soków, ciast, sałatek i tym podobnych rzeczy oraz zawsze zastawionych stołów, jakie spotykamy w Polsce. Potem jeszcze przyniesiono nam obiad złożony z dwóch dań i deseru. Mnie smakowało, ale wielu gości kręciło nosem i było ciut niezadowolonych. Wszystko przez to, że to była jakaś dziwna i nowoczesna wariacja tego, co tradycyjne w kuchni hiszpańskiej a potrawy były niewielkie. Mimo iż zjadłam wszystko, wcale nie byłam bardzo najedzona. Ach, gdybym tylko pamiętała, że bufet to tylko te 2 godzinki a później jedzenia nie ma, na pewno skorzystałabym z niego więcej… Bufetowe przekąski. Dla mnie stoły bez praktycznie żadnego jedzenia i picia były czymś zaskakującym. Nauczona polską tradycją liczyłam, że zaraz ktoś coś doniesie, albo że będzie można chociaż wypić kawę. Nic z tego jednak. Kawy też nie było. Ale za to była wspaniała atmosfera. Sala weselna Jeżeli po tych wszystkich opowieściach spodziewaliście się kolejnej, dotyczącej sali weselnej, to was zawiodę. Tym razem mogłam zaobserwować mniej różnic, a więcej podobieństw. Po pierwsze, sala była ogromna i przystosowana na pomieszczenie co najmniej dwustu osób. Była przestronna, widna oraz urządzona z klasą. Znajdowało się w niej również duże wydzielone miejsce do tańczenia oraz lada barowa. Każdy miał swoje przypisane przez parę młodą miejsce przy okrągłym stole na dwanaście osób. Jeśli chodzi o wystrój, to również było raczej typowo jak w Polsce, czyli odpowiedni kolor przewodni (chociaż już mniej rzucający się w oczy) dekoracje z kwiatów na stołach i elegancka zastawa stołowa. Sala weselna niewiele różniła się od tych spotykanych w Polsce. Jakie w takim razie zauważyłam różnice? Bez wątpienia był to absolutny brak ścianki z imionami państwa młodych. Owszem, mieli oni swój osobny stół ze świadkami i jakąś najbliższą rodziną lub przyjaciółmi, ale nic poza tym. Nie było też przesadnych dekoracji ani kąciku ze słodkościami, winem i gorącymi napojami. Zabrakło też wiejskiego stołu, ale wiedziałam, że ta atrakcja jest typowo polska i tutaj jej nie będzie. Nie było tez nic przygotowanego pod małe dzieci, bo najzwyczajniej dzieci na weselu nie było. Bawili się tylko sami dorośli. Ciekawym elementem, nieobecnym w Polsce, było też stoisko z szynką serrano, gdzie na żywo można było obserwować wykwalifikowaną osobę, która kroi ją w cieniutkie plasterki. Jeden ze stołów na dwanaście osób. Jak więc krótko podsumowałabym wszystko to, co opisałam w tej pierwszej części? Przede wszystkim warto zauważyć, że jest trochę różnic w organizowaniu wesel pomiędzy Hiszpanią a Polską. Tak samo sprawa ma się z podejściem gości do niektórych kwestii. Niezmiennie jednak takie przyjęcie to elegancka impreza i nietrudno też doszukać się w niej wielu podobieństw. Na pewno jest to bardzo wzbogacające i ciekawe doświadczenie. Na sali weselnej można było również obserwować na żywo pracę osoby krojącej szynkę serrano. Mam nadzieję, że ta garść praktycznych informacji będzie dla was przydatna a tych, których czeka takie przyjęcie w przyszłości oswoi z tym, co może was czekać. Zapraszam tez na drugą część wpisu poświęconą przygotowaniom do wesela oraz resztą informacji dotyczących jego przebiegu. Related posts:

W tym artykule podpowiemy Ci, jak odpowiednio się ubrać na wesele w stylu boho, abyś czuł się swobodnie i prezentował się modnie. Styl boho – wolność i naturalność Boho, znane również jako boho-chic, to styl inspirowany stylem bohemy i kulturowymi wpływami z różnych stron świata.

Jak się ubrać na wesele? Przede wszystkim należy pamiętać, by ubrać się elegancko. W miejscach luksusowych najodpowiedniejsza jest sukienka wieczorowa , z której zrezygnować należy w

Choć pod każdą szerokością geograficzną ślub ma ten sam cel: połączenie „węzłem małżeńskim” dwóch (a w niektórych kulturach nawet kilku osób), to sama ceremonia zaślubin wszędzie wygląda inaczej. Czym charakteryzują się śluby w różnych tradycjach, jak wyglądają i na czym polega różnica między nam znanymi uroczystościami? Zapoznajcie się z ciekawostkami na temat ślubów w różnych, czasem bardzo odległych kulturach. Ślub w kulturze afrykańskiej Afryka jest dużym i bardzo różnorodnym kontynentem. Była świadkiem rozwoju jednych z najstarszych cywilizacji na świecie. Jest kulturowym i religijnym tyglem, a różnorodność ta znajduje swoje odbicie w rozmaitości weselnych i ślubnych tradycji. Jeżeli mielibyśmy znaleźć hasło charakteryzując wszystkie tradycje weselne w kulturze afrykańskiej, było by nim słowo: „rodzina”. To właśnie w ślubach afrykańskich bardziej niż gdzie indziej, chodzi o to, aby we wspólnym świętowaniu zaślubin zgromadzić jak najwięcej członków rodziny. Ale co ważniejsze, bardziej niż o cokolwiek innego, chodzi w nich o kojarzenie dwóch osób w jednej, tej samej rodzinie, zjednoczenie dwóch różnych rodzin, a nawet połączenie za pomocą ślubu odmiennych plemion, w jedną, wielką rodzinę. Bo pojęcie rodziny jest jedną z idei zjednoczenia kontynentu afrykańskiego. W Afryce istnieje ponad 1000 kultur i każda z nich, każde plemię ma swoje własne obrzędy weselne i tradycje związane z małżeństwem. Wiele z nich sięga setek a nawet tysięcy lat wstecz. W zależności od części Afryki, ceremonie ślubne mogą być mniej lub bardziej skomplikowane. Niektóre trwają wiele dni. Często odbywają się wielkie uroczystości, podczas których wiele par zostaje zjednoczonych w tym samym czasie. W przypadku ślubów kultury afrykańskiej uwagę warto poświęcić ślubom marokańskim, egipskim i południowoafrykańskim. Ślub w tradycji marokańskiej Podobnie jak w innych krajach muzułmańskich, tradycyjny ślub w Maroku trwa od czterech do siedmiu dni. Jest to typowy zwyczaj ślubny Maroka, aby w dniu ceremonii Panna Młoda wzięła uroczystą, oczyszczającą kąpiel w mleku. Po niej przychodzi czas na rytuał malowania („Beberiska”) henną jej rąk i stóp. Zarówno ceremonia malowania i oczyszczania były jeszcze 200 lat temu tradycyjnym zwyczajem ślubnym w krajach arabskich. Jednak dziś kultywują go współczesne, marokańskie panny młode. Ważnym elementem jest również namaszczenie henną dłoni gości przybyłych na ślub. Zanim Panna Młoda założy suknię ślubną, inna kobieta układa jej włosy, robi makijaż i nakłada na nią duże ilości biżuterii ślubnej. Marokańska Panna Młoda zakłada również bogato zdobione, wyszukane nakrycie głowy, połączone z welonem. Po ceremonii nowo poślubiona kobieta, zanim zostanie panią domu, musi trzykrotnie obejść go dookoła. Dopiero po tej czynności może wejść do środka. Ślub w tradycji egipskiej Tak jak w przeszłości, tak i teraz śluby w Egipcie są aranżowane przez rodziców. Według egipskiej tradycji, która wciąż jest często praktykowana, to rodzina pana młodego oświadcza się wybranej przez siebie pannie. Tuż przed rozpoczęciem ceremonii ślubnej grany jest marsz weselny zwany „Zaffa”. Przyjęcie weselne charakteryzuje się bogactwem i przepychem, na pewno w jego trakcie nie zabraknie tradycyjnej egipskiej muzyki, tańca brzucha, gry na bębnach i rogach oraz artystów z płonącymi mieczami. Egipcjanie wierzą, że palec, na którym noszona jest obrączka, to "vein amoris", czyli „żyła miłości”, która prowadzi prosto do serca. Ślub w tradycji południowoafrykańskiej Orszak weselny z Panem i Panną Młodą przybywa do kościoła w specjalnej ślubnej procesji. Ceremonię rozpoczyna modlitwa poświęcenia i oddania. Po wymienieniu ślubnych przysiąg i obrączek zapalane są „świece jedności” a nowo powstałe małżeństwo zostaje pobłogosławione przez kapłana. Ważną role w ceremonii ślubnej odgrywa dwanaście „symboli życia”. Są to: wino, pszenica, pieprz, sól, gorzkie zioła, woda, garnek i łyżka, miotła, miód, włócznia, tarcza, kopia Biblii (lub Koranu). Każdy z nich reprezentuje inny aspekt miłości i siły, która umacnia dwie właśnie połączone rodziny. W Republice Południowej Afryki znakiem do rozpoczęcia wspólnego życia nowożeńców jest moment, gdy rodzice Panny Młodej i Pana Młodego przenoszą ze swych domów ogień i za pomocą pochodni rozpalają go w domu nowożeńców. Symbolizuje on żar miłości, który pali się w sercach nowego małżeństwa. Ślub w kulturze azjatyckiej Jest coś z natury tajemniczego i romantycznego w Azji, zagadkowego w tej kulturze Dalekiego Wschodu. Jeśli chodzi o wesela, w nich także odbija się bogactwo azjatyckich kultur, tradycji i religii, tworząc wiele kolorowych i fascynujących zwyczajów ślubnych. Wśród nich na uwagę zasługują śluby w tradycji: chińskiej, japońskiej, indonezyjskiej, pakistańskiej, tureckiej i wietnamskiej. Ślub w tradycji chińskiej Daty ślubów w Chinach są ściśle dobierane pod względem znaków zodiaku. Bardzo znaczącym jest też fakt, że Pary Młode biorą ślub nie o pełnych godzinach, ale w ich połowie (o 8:30, 11:30, 12:30 itd.). W ten sposób para rozpoczyna swoje nowe życie wraz ze "wzrostem", gdyż po „w pół do” wskazówki zegara przesuwa się w górę tarczy, zamiast w dół, co nowożeńcom zapewnia szczęście i powodzenie. W dzień ślubu Pan Młody ubierany jest przez swoich rodziców, co ma znaczenie symboliczne. Następnie, w drodze do miejsca ceremonii, przyszły mąż zajeżdża do domu swojej wybranki. Koniecznie musi mieć ze sobą prezenty i gotówkę, które da przyjaciołom Panny Młodej, aby zgodzili się na jej „uwolnienie” i wzięcie z nim ślubu. W niektórych chińskich rodzinach praktykowanym zwyczajem jest ten, gdy Para Młoda klęczy przed rodzicami i w tej pozycji podaje im herbatę. Jest to kolejny symboliczny gest, prośba o ostateczne pozwolenie na zawarcie związku małżeńskiego. Gdy zostaje ono udzielone, narzeczeni razem udają się do miejsca, w którym zostanie udzielony im ślub. Ślub w tradycji japońskiej W Japonii kolorem miłości jest kolor purpurowy. Panna Młoda może więc zdecydować się, aby w dniu ślubu założyć bogato haftowane kimono, jedwabne, pokryte wzorem fioletowego irysa. Są dwa rodzaje tradycyjnych japońskich wesel: pierwszy to Shinto, w którym duchy natury – „kami”, są wzywane do pobłogosławienia związku. Drugi to ślub buddyjski, ceremonie, podczas których jednym z ważniejszych momentów jest ten, gdy dwa sznury korali przeplatają się w dłoniach nowożeńców, symbolizując połączenie dwóch rodzin w jedno. W dniu ślubu japońska Panna Młoda jest malowana od stóp do głów na śnieżnobiały kolor, wyraźnie w ten sposób deklarując bogom swoją „czystość”. Panna Młoda ubrana jest w białe (lub fioletowe) kimono i wyszukane nakrycie głowy, pokryte licznymi ornamentami. Ma ono przynieść szczęście nowej parze. Kimono posiada kaptur, który zastępuje welon. Kaptur pełni bardzo ważną funkcję w stroju Panny Młodej – jest rodzajem zasłony, która ukrywa jej "rogi zazdrości" przed… matką Pana Młodego, która zostaje głową nowej rodziny. Jeśli chodzi o tradycyjny strój ślubny japońskich młodzieńców, wybór jest niewielki. Oni do ceremonii ślubnej zakładają czarne kimona. Ślub w tradycji indonezyjskiej Każdy, kto choć w najmniejszym stopniu zna narzeczonych może zostać zaproszonym na wesele w Indonezji. A to z kolei może oznaczać listę gości sięgającą tysięcy osób. Większość z zaproszonych nie uczestniczyć w samej ceremonii zaślubin – dostają zaproszenie jedynie na przyjęcie weselne. Odmowa skorzystania z zaproszenia traktowana jest, jako zniewaga i brak szacunku do Pary Młodej i ich szczęścia. Ślub w tradycji pakistańskiej Tradycyjne śluby pakistańskie trwają cztery dni. W pierwszym dniu, rodziny Panny Młodej i Pana Młodego ubierają tradycyjne żółte suknie. Wyprawiają też małe przyjęcia, w czasie których radują się z nadchodzącego ślubu. Świętują jednak oddzielnie a nie razem, a Para Młoda od tego dnia, do czasu właściwych zaślubin nie może się zobaczyć. Drugi dzień jest zarezerwowany na jeszcze większe świętowanie, które nosi nazwę „Mendi”. W tym czasie nie może zabraknąć tańców i wspólnego wykonywania tradycyjnych pieśni, które powstały tysiące lat wcześniej. Tego dnia, rodzina Pana Młodego dostarcza też suknię ślubną do domu Panny Młodej, a następnie strój Młodego jest w taki sam sposób dostarczany do jego domu, przez rodzinę narzeczonej. W tym dniu dom Panny Młodej zostaje ozdobiony tysiącami kolorowych świateł – jest to sposób zawiadomienia wszystkich sąsiadów i przejezdnych o zbliżającym się ślubie. Właściwe obrzędy weselne i uroczystości ślubne w Pakistanie odbywają się na trzeci dzień. Pakistańscy narzeczeni, którzy kontynuują tradycje swoich przodków, zakładają stroje ślubne w kolorze czerwieni. Suknia Panny Młodej jest bardzo wyszukana, podobnie jak jej welon i biżuteria. Mężczyźni noszą charakterystyczny tradycyjny turban. Przysięgi ślubne wypowiadane są na samym końcu ceremonii. W tym samym czasie nad głową Panny Młodej trzymany jest Święty Koran, który ostatecznie pieczętuje jej wejście do nowej rodziny. Czwartego dnia nowożeńcy urządzają pierwszy wspólny obiad, jako mąż i żona. Następnie do rodzinnego domu Pana Młodego przychodzi wielu gości, aby wspólnie świętować nowo zawarte małżeństwo. Ślub w tradycji tureckiej Tureckie przyjęcia po ceremonii zaślubin trwają przez kilka dni. Panna Młoda może powrócić do rodzinnego domu rano po ślubie, aby zobaczyć swoją rodzinę i przyjaciół, którzy następnie wykonują na jej ciele rytuał malowania henną. Muzułmańskie uroczystości zaślubin i przyjęcia weselnego w Turcji trwają od czterech do siedmiu dni, a zaczynają się oddzielnymi uroczystościami, wyprawianymi przez rodziny Panny Młodej i Pana Młodego. Podobnie jak w tradycji pakistańskiej, nowożeńcy nie mogą się widzieć przez pierwsze dni, w czasie których trwają obchody związane z ich ślubem. Turecka Panna Młoda najczęściej zakłada pięknie haftowaną suknię ślubną z jedwabiu z czerwoną peleryną wykonaną z aksamitu. Ślub w tradycji wietnamskiej Rano w dniu ślubu matka Pana Młodego składa wizytę rodzinie Panny Młodej i oferuje jej członkom dwa prezenty. Pierwszym z nich jest specjalna, wyjątkowa roślina, która jest odzwierciedleniem jej szacunku do nich, a drugim różowa kreda, która jest z kolei symbolem szczęścia. Pan Młody po drodze do domu Panny Młodej zabiera ze sobą członków swojej rodziny i przyjaciół. Wszyscy razem po przybyciu do domu wybranki serca ofiarują jej rodzinie kolejne prezenty weselne w postaci biżuterii, ubrań i pieniędzy. Ślub w kulturach bałtyckich Na przestrzeni wieków w krajach bałtyckich bardzo zmieniły się praktykowane zwyczaje i tradycje weselne. I tak na przykład w XVI stuleciu minimalnym wiekiem, w którym można było zawrzeć związek małżeński było 13 lat. Dziś legalny ślub można tam wziąć, w zależności od kraju, najwcześniej w 18 lub 21 roku życia. Obecnie Młode Pary, zwłaszcza z dużych miast, przejmują tradycje, zwyczaje, stylizację ze ślubów brytyjskich i amerykańskich. Natomiast na terenach wiejskich często spotyka się uroczystości typowo tradycyjne. Jakkolwiek, gdzie by ślub się nie odbywał, małżeństwo dwojga zakochanych wciąż nie jest możliwe, bez zgody ojca Panny Młodej. W kulturze państw bałtyckich na wyróżnienie zasługują śluby w tradycji estońskiej i islandzkiej. Ślub w tradycji estońskiej Na większości wesel odbywających sie na świecie, bardzo popularnym jest zwyczaj, który polega na wyłonieniu (poprzez rzucenie bukietu lub welonu) przyszłej Panny Młodej. W Estonii dodatkowo kultywowany jest zwyczaj przewidywania tego, kto zostanie następnym Panem Młodym. Po tym, gdy Panna Młoda rzuci swój bukiet ślubny w stronę samotnych kobiet, Pan Młody zostaje otoczony przez kawalerów i samotnych mężczyzn, którzy zawiązują mu oczy. Pan Młody stoi wewnątrz kręgu, a mężczyźni krążą dookoła niego. Następnie świeżo poślubiony małżonek wkłada kapelusz na głowę któregoś z otaczających go panów, co jest znakiem, że właśnie ten kawaler, jest następnym w kolejce do ożenku. Ślub w tradycji islandzkiej W dniu ślubu, którym tradycyjnie jest niedziela, Pan Młody przyjeżdża do kościoła otoczony przez swoich drużbów, krewnych, często w towarzystwie lokalnych dostojników. Jego przybycie zostaje ogłoszone biciem kościelnych dzwonów. Pan Młody na swoją wybrankę czeka wewnątrz kościoła. Panna Młoda do miejsca ceremonii zbliża się bardzo powoli, pieszo, w weselnym orszaku wraz ze swoimi druhnami. Na przyjęciu weselnym nowożeńcy siadają przy wysokim stole wraz z księdzem, który udzielił im ślubu, drużbami Pana Młodego, jego ojcem oraz teściem. Przyjęcie weselne trwa od 3 go 8 godzin, w zależności od tego, jak zamożne są rodziny i na przygotowanie jak dużych ilości jedzenia ich stać. Wesele kończy się, gdy stoły i kieliszki gości pustoszeją. Ślub w kulturze północnoamerykańskiej W Ameryce Północnej miesza się ze sobą wielu kultur i wiele tradycji weselnych. I tak na przykład meksykańskie tradycje ślubne ukształtowały się pod wpływem Hiszpanii, Francji, a także własnych, antycznych tradycji kulturowych z czasów Azteków. Natomiast mozaika tradycji ślubnych Stanów Zjednoczonych jest odbiciem zamieszkujących w tym miejscu przedstawicieli chyba wszystkich kultur i narodów, co dało bogate i zróżnicowane połączenie. Na kanadyjską tradycję ślubno - weselną miały zarówno angielskie zwyczaje, jak również francuskie obrzędy. Wszystko to sprawia, że tradycje ślubne Północnej Ameryki są jednymi z najbardziej zróżnicowanych i elastycznych. Ślub w tradycji meksykańskiej W czasie wypowiadania przysięgi małżeńskiej, szyje nowożeńców są symbolicznie owijane białą wstążką lub różańcem, zwanym "lasso”. Ten gest to znak połączenia Pary Młodej. Jedną z typowych, meksykańskich tradycji ślubnych jest podarowanie przez narzeczonego swojej wybrance prezentu, w postaci trzynastu złotych monet. Te zostają pobłogosławione przez kapłana podczas ceremonii zaślubin. Gest ten oznacza oddanie się Pana Młodego swojej nowej żonie. Gdy nowożeńcy opuszczają kościół, zostaję obrzuceni czerwonymi koralikami. Mają im one przynieść szczęście i pomyślność. Na weselu, w trakcie pierwszego tańca, goście otaczają Młoda Parę i trzymając się za ręce tworzą kształt serca. Ślub w tradycji Stanów Zjednoczonych Planowania ślubu może być praco i czasochłonne. Wiele Panien Młodych ze Stanów Zjednoczonych decyduje się na profesjonalną pomoc w postaci konsultanta ślubnego, który zadba o załatwienie wszystkich najdrobniejszych szczegółów związanych z tym ważnym dniem. Tradycyjne wesela w USA są dość duże i wystawne. Zwłaszcza, gdy jest to pierwszy ślub dla Panny Młodej. Narzeczona tradycyjnie w dniu ślubu zakłada białą suknię ślubną oraz długi welon. Jeśli ślub odbywa się w kościele, udziela go ksiądz lub inny duchowny, który najczęściej dobrze zna jednego z narzeczonych. W czasie ceremonii wypowiadane są przysięgi małżeńskie, często napisane samodzielnie przez Młodą Parę. Mówią w nich o wzajemnej miłości, pragnieniu uczynienia życia partnera bezpiecznym i szczęśliwym, przysięgają też wzajemną wierność. Jednym z ważnych punktów tradycyjnej ceremonii w Stanach Zjednoczonych jest zadanie przez duchownego wszystkim zgromadzonym pytania o to, czy ktoś z nich zna przyczynę, dla której związek nie może zostać zawarty. Jeśli nikt nie zgłasza zastrzeżeń, narzeczeni wkładają sobie obrączki i zostają ogłoszeni mężem i żoną. Ślub w kulturze karaibskiej Z jednej strony wiele wysp karaibskich zapożyczyło liczne zwyczaje weselne ze Stanów Zjednoczonych. Z drugiej natomiast tradycje karaibskie są także specyficznym połączeniem kultury afrykańskiej i europejskiej. Wszystko to pozwoliło tym wyspom na stworzenie niespotkanego nigdzie indziej na świecie kolorytu, atmosfery ślubów i przyjęć weselnych. Warto przy tej okazji opowiedzieć o ślubach w tradycji jamajskiej, bermudzkiej, kubańskiej i portorykańskiej. Ślub w tradycji jamajskiej Jednym z największych przysmaków serwowanych w trakcie przyjęć weselnych jamajskich nowożeńców jest ciemne, hojnie zdobione i przyprawione rumem ciasto owocowe. Zawsze musi być go bardzo dużo, gdyż zostają nim poczęstowani nie tylko goście przybyli na wesele, ale kawałki ciasta zostają wysłane do osób, przyjaciół i rodziny, które zostały zaproszone, ale z różnych powodów nie mogły uczestniczyć w przyjęciu. Ślub w tradycji Bermudów Tort weselny nowożeńców bermudzkich ozdobiony jest w wyjątkowy sposób. Otóż ozdobę tworzy małe, żywe drzewko. Po weselu nowożeńcy sadzą roślinę w swoim domu i tym samym staje się ona symbolem wzrastania ich małżeństwa i umacniania związku. Ślub w tradycji kubańskiej Tradycyjne kubańskie wesela słyną ze swojego odświętnego charakteru. Prawie zawsze towarzyszy im tradycyjna muzyka grana na żywo, przez zespoły weselne. Wszyscy zebrani chętnie uczestniczą w tradycyjnym tańcu „za pieniądze”, w czasie którego każdy, ko tańczy z Panną Młodą musi przypiąć do jej sukni banknot. W ten sposób goście mają pomóc nowożeńcom w wyprawieniu wymarzonego miesiąca miodowego. Ważnym i wciąż kultywowanym ślubnym zwyczajem kubańskim jest wręczanie gościom weselnym małych upominków, gdy ci dają swoje ślubne prezenty. Takie upominki mają wszystkim, którzy uczestniczyli w ślubie i weselu przypominać te pełne szczęścia chwile. Ślub w tradycji portorykańskiej Tradycyjny portorykański ślub odprawiany jest przez księdza. W czasie ceremonii błogosławi on między innymi talerz z monetami, po czym przekazuje je Panu Młodemu. Po wypowiedzeniu przysiąg małżeńskich narzeczony oddaje ów talerz Pannie Młodej, a ta zatrzymuje go na lata, jako prezent weselny od męża. Talerz z monetami ma symbolizować szczęście i gwarantować nowożeńcom powodzenie oraz dostatek. Ślub w kulturze Oceanii Mówiąc o Oceanii najczęściej mamy na myśli Australię i Nową Zelandię - dwa bardzo odlegle od nas miejsca, ale również jedne z najbardziej ekscytujących i tętniących życiem. Zarówno Nowa Zelandia i Australia są członkami Wspólnoty Brytyjskiej, a co za tym idzie, wiele tradycji, także tych weselnych, zapożyczyły właśnie z Wielkiej Brytanii. Nie mniej nie brak im akcentów nadanych przez zwyczaje ślubne rodzimych mieszkańców, od tysięcy lat zamieszkujących te egzotyczne ziemie. Ślub w tradycji australijskiej Zwyczaje w tradycjach ślubnych Australii uległy różnym przemianom, ale biała suknia ślubna jest wciąż „obowiązkowym” strojem tamtejszych Panien Młodych, odzwierciedleniem zwyczajów, których tradycja sięga setki lat wstecz. Częstym prezentem ślubnym, który goście ofiarowują australijskim nowożeńcom, jest Biblia. Przechowuje się ją, jako cenną pamiątkę dla przyszłych pokoleń. W Australii obecne są zwyczaje, praktykowane na całym świecie, takie jak: wspólne krojenie ślubnego tortu, wymiana obrączek ślubnych oraz huczne przyjęcie weselne z udziałem przyjaciół i znajomych. Na australijskie wesela zapraszani są członkowie nawet bardzo dalekiej rodziny. Dzięki temu ślub i wspólne świętowanie są nie tylko zaczątkiem nowej rodziny stworzonej przez nowożeńców, lecz także wspaniałą okazją do rozpoczęcia nowego, wspólnego, rodzinnego życia przez pozostałych krewnych, odnowienie kontaktu z zapomnianymi członkami rodziny. Ślub w tradycji nowozelandzkiej Śluby kościelne są tradycyjnym sposobem zawarcia związku małżeńskiego w Nowej Zelandii. Panna Młoda zakłada białą suknię, a we wszystkich czynnościach towarzyszą jej druhny. Pan młody ma na sobie szary lub czarny garnitur z białą koszulą i krawat, a u swojego boku kilku drużbów. Zgodnie z tradycją Pan Młody nie powinien w dniu ślubu widzieć swojej wybranki, aż do momentu, gdy dołączy ona do niego przed kościelnym ołtarzem. Są jednak ceremonie dużo bardziej tradycyjne. Otóż ważną rolę w ślubach i weselach odbywających się w Nowej Zelandii, pełnią tradycje ślubne kultywowane niegdyś przez rdzennych mieszkańców tych ziem. Warto tu zwrócić uwagę na kilka istotnych elementów takich bardzo tradycyjnych ślubów, odbywających się w plemiennych wioskach Maorysów w Nowej Zelandii. Tradycyjny maoryski ślub obejmuje uroczyste powitanie („Powhiri”) nowożeńców w miejscu ślubu oraz „wyzwanie wojownika”. Ceremonia ślubna prowadzona jest przez starszyznę plemienia, a Młodej Parze udzielone zostaje błogosławieństwo w języku Maorysów. Obrączki ślubne wykonane są z rzeźbionych kości. W tradycji Maorysów takie obrączki symbolizują "nieskończone pętle" i mają znaczenie duchowe, oznaczają i gwarantują niekończącą się miłości. Średnia ocena: 4,29 / 5 (77 głosów) Oceń artykuł: Zobacz również: Tekst przysięgi ślubnej w Kościele Tekst przysięgi ślubnej w USC Pożyczka na ślub i wesele Podróż poślubna Polecamy: Komentarze Jakub 2013-07-09 12:10A jak wygląda to w północnych Włoszech ?:) 2014-01-18 17:33Bardzo proszę napisz z jakich źródeł korzystałaś pisząc ten artykuł, potrzebuję takich materiałów do mojej pracy dyplomowej, i nigdzie nie mogę znaleźć żadnej odpowiedniej książki, z której mogłabym skorzystaćanna 2015-04-19 20:28ja z takim samym pytaniem jak powyżej... proszę o jakieś wskazówki, jeżeli chodzi o literaturę. piszę prace na temat makijażu ślubnego w różnych kulturach świata. Pozdrawiemkosmetyka 2016-01-05 10:07Ja, tak jak dziewczyny w sprawie literatury, pomoże ktoś?? Dodaj swój komentarz

Dzisiaj, zgodnie z Waszą prośbą, podzielę się moimi odczuciami odnośnie katalońskiego wesela, na którym miałam okazję gościć się w kwietniu. Na wstępie chciałabym zaznaczyć, że zapewne tradycje i zwyczaje mogą różnić się w zależności od regionu Hiszpanii, w którym odbywa się ślub, czy pochodzenia młodej pary. Nasi przyjaciele urodzili się w katalońskiej rodzinie, więc i również wesele posiadało takowy styl. Czym różni się hiszpańska uroczystość od dobrze mi znanej, polskiej? Co mnie zaskoczyło, a co rozbawiło? Czy porównując ojczysty oraz kataloński charakter weselnego przyjęcia, identyfikuję się z którymś z nich bardziej lub mniej? Połowa kwietnia, w tym okresie w Barcelonie można liczyć już na naprawdę przyjemną pogodę. W tym roku mieliśmy jednak pecha i w dzień ślubu dopadł nas deszcz, chłód i szare niebo. Aura nie zachęcała do wychodzenia z domu, dlatego w duchu łączyłam się w bólu z panną młodą, której warunki atmosferyczne wywinęły niezły numer zwłaszcza, że pierwsza część uroczystości zaraz po samych zaślubinach miała miejsce na otwartym powietrzu, ale o tym za chwilę. Nie na darmo wspominam o pogodzie, wiąże się z nią bowiem pewien zabawny fakt. Zacznę jednak od początku. Sukienkę na ślub kupiłam już spory czas temu i wisiała ona w szafie gotowa na swój debiut. Sukienka, jak sukienka. Radosna, z nutką elegancji, o długości do kolan, typowa na polskie przyjęcie. Dokładnie – polskie. W dniu ślubu przyszło mi do głowy, aby zapytać Alberto o to, jak ubierają się hiszpańskie kobiety w ten wyjątkowy dzień. Tak, wykazałam się hiszpańską precyzją – wszystko na ostatnią chwilę. Ku mej rozpaczy okazało się, że styl hiszpańskich kobiet różni się nieco od tego, który miałam zamiar prezentować ja. Długie suknie wieczorowe do samych kostek, upięte włosy. Jednym słowem: pełna elegancja. Cóż, dla mnie było już za późno, więc możecie wyobrazić sobie me zakłopotanie, gdy stanęłam pośród kobiet, których suknie sięgały ziemi, a co niektórych ciągnęły się jeszcze kilka centymetrów za właścicielką. Po dłużej chwili dzikiego rozglądania się w poszukiwaniu krótszych niż dwa metry sukien, dostrzegłam jeszcze kilka bliźniaczych stylizacji. Uff. A jeśli chodzi o deszcz, krótka sukienka okazała się strzałem w dziesiątkę, bo byłam jedną z niewielu kobiet, których dół sukni nie przypominał szmatki, którą właśnie wytarto obłocone buty. Nie bierzcie ze mnie jednak przykładu, bo stres, który towarzyszył mi przez całą podróż autokarem na miejsce uroczystości, nie jest odczuciem godnym pozazdroszczenia. Jeśli mowa już o strojach wspomnę także o aparycji panny młodej, która wyglądała naprawdę skromnie. Delikatna, koronkowa suknia z odkrytymi plecami, a na głowie upięty kok z kilkoma wystawnymi spinkami. O gustach się nie dyskutuje, lecz przyznam, że suknia nie zapadła mi w pamięć. Wspominam o jeździe autokarem, ponieważ zaślubiny i przyjęcie miały miejsce pod Barceloną, w Sant Fost de Campsentelles. Wynajęty przez młodych kompleks restauracyjny był bardzo urokliwy. Składał się z kilku sal, z których każda miała swe specjalne przeznaczenie. Wystrój nazwałabym nowoczesnym. Co parę kroków napotkać można było zdjęcia młodej pary oraz ich przyjaciół, do dyspozycji gości była również księga, w której można było zostawić krótkie życzenia i specjalną dedykację, a późnym wieczorem udostępniono maszynę do robienia fotografii w zabawnych przebraniach. Na miejsce dotarliśmy prawidłowo przed przyjazdem panny młodej, gdzie spotkaliśmy zestresowanego narzeczonego. W dniu ślubu narodowość nie ma znaczenia, w każdym zakątku świata głównym bohaterom towarzyszy ogromne napięcie. Dla oczekujących na wybrankę gości przygotowano powitalnego drinka – lampkę Cavy, katalońskiego szampana oraz drobną zagryzkę. Po niedługim czasie goście zostali zaproszeni do jednej z sal, w której to miała odbyć się uroczystość zaślubin. Wystrój pokoju skojarzył mi się trochę z amerykańskimi filmami. Białe, usłane kwiatami krzesła dla zaproszonych oraz mównica, przy której stał Sędzia – osoba, która w Hiszpanii udziela ślubu cywilnego. Tak, para młoda zdecydowała się jedynie na ślub cywilny. Przed samymi zaślubinami do mównicy poproszono druhny oraz świadków, którzy złożyli życzenia wygłaszając swe mowy kierowane bezpośrednio do pary młodej. Również główni bohaterowie przygotowali kilka ważnych dla siebie słów, których nie zrozumiałam niestety w całości, ponieważ wypowiedziane zostały w języku katalońskim. Na sam koniec usłyszeliśmy życzenia od sędziego, po czym zostały założone obrączki ślubne. Po zaślubinach miała miejsce tradycja podobna do naszej, polskiej. Młode małżeństwo zostało obrzucone ryżem i płatkami kwiatów, które dostawał każdy przed wejściem do sali. Przed tym jednak każdy z gości mógł uwiecznić tę ważną chwilę na fotografii z parą, którą wywołaną dostał jeszcze tego samego wieczoru. Kolejnym krokiem było tak zwane picoteo – podanie drobnych przystawek, tapas i pinchos na otwartym powietrzu, gdzie ustawiono kilka stołów, do których kelnerzy donosili co jakiś czas nowe potrawy. Uśmiałam się, gdy zapytałam jednego z nich o szczegóły któregoś z tapas, na co dostałam jakże kreatywną odpowiedź: nie wiem, ja tylko zanoszę potrawy, nie gotuję ich. Takie zachowanie od razu skojarzyło mi się z typowym Hiszpanem. Chłopak uratował jednak swój honor, ponieważ przy podawaniu kolejnej dawki smakołyków, pochwalił się wiedzą zaczerpniętą od kucharza i nie popełnił już gafy. W czasie picoteo dojść miało do kolejnej podobnej do polskiej tradycji – rzucania welonu. Z tą małą różnicą – w Hiszpanii rzuca się bukiet kwiatów i robi to jedynie kobieta. Pan młody nie rzuca muszki ani krawata. Zaraz po napełnieniu brzuchów pysznymi tapas, zostaliśmy zaproszeni do jeszcze innego pomieszczenia, gdzie miała odbyć się uroczysta, ślubna kolacja. Przed podaniem posiłku na ogromnym ekranie wyświetlono krótkie filmiki przygotowane przez przyjaciół zaślubionych oraz wideo – ich historię miłosną, która trwa już bagatela 10 lat. Wspomnę również, iż każdy zaproszony miał przydzielone miejsce przy danym stoliku, które rozstawione były w całej sali. Na nas (i innych rodziców) czekał mały upominek dla synka, miły gest ze strony przyjaciół. Dodatkowo każdy odnalazł przy swoim miejscu mały prezent przygotowany przez państwa młodych. Jest to również znana hiszpańska tradycja. Jeśli chodzi o kolację, wyglądała ona nieco inaczej niż na typowym, polskim weselu, na którym miałam okazję być gościem. Na stole można było znaleźć kartkę z menu wieczoru, które zawierało pierwsze i drugie danie oraz deser. Nieszczęśliwie dla mnie pierwszą potrawą były owoce morza, których niestety nie lubię, ale już podane za chwilę mięso było wyborne. Oprócz tego do kolacji serwowano oczywiście wino oraz wodę. Rozbawiła mnie ogromnie jedna, dość nietypowa tradycja. Gdy do sali wchodzili kelnerzy z niesionym na tacach jedzeniem, w głośnikach rozbrzmiewała głośna muzyka, zgromadzeni chwytali białe, bawełniane serwetki, podnosili wysoko ręce i zaczynali kręcić nimi w rytm muzyki przez minutę, dwie. Podobno jest to forma prezentowania radości, którą wywołuje widok przysmaków. Wyglądało to przekomicznie, naprawdę. Kolację, oprócz ogromnego tortu, zakończyła część, w której młode małżeństwo wręczało upominki niektórym z zaproszonych – rodzicom, dziadkom, świadkom oraz osobom, które również w niedługim czasie będą brać ślub. Przed punktem kulminacyjnym, którym była zabawa przy głośnej muzyce, o której opowiem za chwilę, miała miejsce mała niespodzianka od zaproszonych. Ustawiliśmy się w dwóch rzędach zostawiając miejsce dla pary, po czym odpaliliśmy sztuczne ognie tworząc dla nich gwiaździstą drogę. Uroczystość zakończyła zabawa przy muzyce puszczanej przez DJa. Nie było miejsca na disco polo, czy inne tego typu hity. Tańczyliśmy do najbardziej znanych międzynarodowych oraz oczywiście przede wszystkim hiszpańskich hitów. Starsi, młodsi, a nawet dzieci. Niektóre z nich zostały naprawdę do późna zasypiając na rękach bawiących się rodziców, co mnie przyprawiało o dreszcze. Do dyspozycji gości był otwarty bar z różnego rodzaju drinkami oraz stół z drobnymi przekąskami. I co zaskoczyło mnie najbardziej – w łazience damskiej rozstawiono toaletkę z kosmetykami oraz profesjonalną makijażystkę, która zajmowała się poprawianiem makijażu kobietom, które miały na to ochotę. Nam, pracującym rodzicom bez dziadków, zmęczenie dało się we znaki dość szybko, dlatego po 3 zdecydowaliśmy się pożegnać i wrócić do domu. Jakie są moje odczucia po nowym doświadczeniu, jakim jest hiszpańskie wesele? Owszem, można doszukać się kilku różnić między polską, a hiszpańską uroczystością. Styl jest typowo południowy – tapas przy stołach bez krzeseł, impreza na świeżym powietrzu, tańce przy nowoczesnej muzyce. Z drugiej jednak strony wiem, że coraz więcej młodych ludzi w Polsce również odchodzi o tradycyjnych uroczystości weselnych, na jakich miałam okazję być gościem jeszcze jako dziecko, czy nastolatka. Należy również wspomnieć, że katalońskie wesele, na pewno różnić się będzie od tego z Andaluzji, gdzie jest chyba bardziej wystawnie i hucznie. Według mnie wesele to było po prostu zwykłą uroczystością, bez szaleństw, zabaw, wyjątkowych zwyczajów. Ot, uroczysta kolacja z tańcami. Myślę, że w Polsce dzień ten świętuje się jakby mocniej, z większą pompą oraz chęcią zapadnięcia w pamięć. Choć powtórzę, że to jak na razie pierwsze hiszpańskie wesele, na którym byłam, więc moje opinie bazuję jedynie na tym jednym doświadczeniu i może być ona niezgodna z prawdą. Jedno na pewno zapadnie mi jednak w pamięć – krótkie sukienki zakładaj w Hiszpanii jedynie do klubu. Bardzo chętnie przeczytam o Waszych przygodach z hiszpańskim weselem.

Zainspiruj się niżej podanymi męskimi stylizacjami dla gościa weselnego, i zobacz, co wpisuje się w aktualne trendy. Sprawdź również męskie stylizacje, które warto znać. Więcej szczegółów na naszym blogu! Jeśli zastanawiasz się, jak powinien ubrać się mężczyzna na wesele, to przychodzimy z pomocą.

Sprawdź, co zabrać do Hiszpanii, by Twoja podróż była udana! Wyrażam dobrowolną zgodę na przetwarzanie moich danych osobowych przez G8 S.A. ul. Podzwierzyniec 29, 37-100 Łańcut. w celach marketingu bezpośredniego przy użyciu telekomunikacyjnych urządzeń końcowych typu telefon, smartfon, tablet, komputer, laptop lub innych urządzeń podłączonych do sieci internetowych i

Jeśli nie masz pewności, w co się ubrać na muzułmański ślub, pamiętaj o jednej rzeczy. Skromność jest niezbędna, aby zachować szacunek podczas muzułmańskiego ślubu. A jeśli chcesz poznać więcej przewodników po etykiecie na różnego rodzaju wesela, polecamy przejrzenie naszego bloga. Na przykład, czy wiesz, w co się ubrać na żydowskie wesele? Co powinien ubrać gość

1. Ռ ուнт γиλэзону
   1. Ցеጇαጊዚч ռ ցխκеχиз ζըврቬ
   2. Κугεбрεχеб ኯኟελ
2. Нтиሸθζакиሻ дօ ጎглудեմ
   1. Эгиρዘс усሀኼէφθрո
   2. Оጂоዩሂ եнеξըղէχե
   3. Σቾዷεφαгоψу ծиրիдуնяςω уφዚсл
3. ያ ዶֆθኞαд

Są, jak się okazuje osoby, które nie będą zbytnio zorientowane w tym, jak należy zaprezentować się na ślubie. Szczególnie będzie to przecież kwestia bardzo ważna w przypadku nowożeńców. Niestety wciąż jeszcze w Polsce panowie niezbyt często będą się interesować zagadnieniami stylistycznymi i estetycznymi, a jest to na pewno bardzo duże uchybienie. Zwracać należy uwagę na przykład na artykuły takie jak marynarki na ślub dla pana młodego, które przecież mogą prezentować się w najróżniejszy sposób. Mamy dostęp jak wiadomo do bardzo wielu różnych produktów, które będą mogły nam zapewnić wizerunek rzeczywiście niezwykle zróżnicowany. Przede wszystkim zawsze trzeba oczywiście analizować te kwestie, które będą zapewniały rozwiązania stylistyczne oryginalne i jednocześnie kreatywne. Jak powinna być skutecznie wybierana marynarka na ślub dla pana młodego? Okazuje się też, że niejednokrotnie będziemy mieli nawet problem z wyborem jakiegoś dobrego sklepu, bo po prostu możemy nie być w ogóle zorientowani w tego typu ofertach. Zawsze jednak trzeba zwracać uwagę na te rozwiązania najbardziej popularne i sprawdzone, bo wtedy po prostu gwarantowana będzie skuteczność. Dlatego należy czytać różne wpisy nawet na forach ślubnych, ponieważ tam będą się wypowiadać ci konsumencie, którzy wcześniej kupowali produkty takie jak marynarka na ślub dla pana młodego. Będą to rozwiązania najprostsze, a jednocześnie najbardziej praktyczne. Trzeba po prostu działać rozważnie no i oczywiście sprawdzać tak dużą ilość ofert jak to tylko możliwe.

Trendy wśród modnych sukienek na wesele 2023 to także ukłon w stronę estetyki ery disco. Inspiracje latami 70. Są wciąż aktualne u topowych domów mody, jak Abodi czy Chloe. Jeżeli wybierasz się na przyjęcie wesele o niezobowiązującym klimacie imprezy, warto postawić na błysk.

Bywają takie uroczystości, które wymagają podkreślenia ich wagi odpowiednio dobranym strojem. Do takich uroczystości bez wątpienia należy wesele. Niezależnie od tego, czy jesteśmy gośćmi pary młodej czy jest to nasz wielki dzień, obowiązuje ubiór elegancki i szykowny. Niniejszy krótki tekst skierowany jest właśnie do gości weselnych – zwłaszcza kobiet, którym najczęściej towarzyszą dylematy związane z kwestią, co ubrać na wesele. Panowie raczej nie mają problemów z tym, jak się ubrać na wesele. Rzeczywiście – wystarczy dobrze skrojony garnitur i odpowiednio dobrana koszula, aby wyglądali elegancko. No właśnie… elegancko. Oznacza to, że panowie powinni unikać garniturów o jasnych kolorach – te bowiem zarezerwowane są na mniej oficjalne okazje – w czasie dnia. Na wieczór elegancki pan powinien założyć ciemny garnitur – czarny, granatowy lub grafitowy (ciemnoszary). Do garnituru należy dobrać koszulę raczej gładką (nie w paski czy kratkę) o jasnym kolorze. Na szczęście dobór krawata pozwala na większą dowolność – unikajmy jednak jaskrawych barw – są zbyt ekstrawaganckie jak na taką okazję, jak wesele. Obuwie też nie jest bez znaczenia – przede wszystkim musi być czyste (!), najlepiej w ciemnym kolorze (najbardziej uniwersalny jest oczywiście czarny). Stawiajmy raczej na pantofle niż mokasyny. Z paniami kwestia, jak się ubrać na wesele, jest nieco bardziej skomplikowana. Pomijając oczywiście odwieczny damski problem, w co się ubrać, który obejmuje także, co ubrać na wesele. Panie, co trzeba tutaj wyraźnie zaznaczyć, mają pewne skłonności do przesady w doborze ubioru weselnego – to dlatego na polskich weselach częsty widok stanowią kobiety, którym obfitej, bogato zdobionej sukienki mógłby pozazdrościć sam Kopciuszek, którego dobra wróżka dopiero co przemieniła w księżniczkę. Bezy, atłasy, szyfony, tiule, kokardy, cekiny, koronki, falbany i materiały mieniące się brokatem we wszystkich kolorach tęczy niepodzielnie królują w polskich salach weselnych. Coż, odrobina ekstrawagancji nikomu jeszcze nie zaszkodziła, ale wszystko co w nadmiarze po prostu szkodzi – i tego drogie panie się trzymajcie zastanawiając się, jak się ubrać na wesele. Prawdziwa elegancja i szyk kryją się w prostocie i w dobrej jakości materiałach. Co więcej – to właśnie dobrze dobrany materiał i jego kolor pomogą wam podkreślić atuty waszej urody i zatuszować jej niedoskonałości. Dlatego panie z nadwagą powinny raczej dobierać ciemne, nie połyskujące kolory. Brunetki mogą sobie pozwolić na mocniejsze, bardziej soczyste barwy, blondynki będą pięknie wyglądać w subtelnych pastelach. Większość kobiet wspaniale wygląda w czerwieni, choć nie wiedzieć czemu, kolorem wielu weselnych sukienek jest róż. Biel – jak pamiętamy – jest zarezerwowana tylko dla panny młodej. Taka okazja, jak wesele (i każda inna bardziej oficjalna okazja) wymaga włożenia rajstop, choćby panował niesamowity upał. Jedyne odstępstwo od tej zasady obowiązuje nas wtedy, gdy wkładamy sandałki – palce stóp odziane w rajstopy wyglądają po prostu nieestetycznie. Do pełnych butów wkładamy rajstopy. Jeśli nie chcemy wkładać sukienki, możemy zdecydować się na damski garnitur – to rozwiązanie ponadczasowe. Ponadto garnitur jest bardzo praktycznym wyborem – okazje do włożenia eleganckiej sukienki zdarzają się niezwykle rzadko, garnitur natomiast będziemy mogły wykorzystywać przy wielu różnych okazjach – od rozmowy kwalifikacyjnej po wigilijną kolację.

Szukasz odpowiedniej sukienki na wesele i nie wiesz, na co się zdecydować? Sprawdź, co jest aktualnie w modzie i dopasuj swój strój odpowiednio do okazji. Przed wyborem warto również zwrócić uwagę na powszechnie uznawane zasady savoir vivre i dobrać eleganckie sukienki, w których będziesz wyglądać pięknie, a zarazem szykownie i z klasą. Istotnym elementem, który może stanowić klucz wyboru jest również pora roku dlatego sprawdź, jakie masz możliwości wyboru. Sukienki weselne - modne sukienki na przyjęcie weselne Najmodniejsze sukienki - sukienka weselna Piękne sukienki damskie - modna sukienka nie tylko od święta Sukienki weselne - modne sukienki na przyjęcie weselne Ślub i późniejsza uroczystość weselna to wielkie wydarzenie dla pary młodej oraz zaproszonych gości. Nic więc dziwnego, że tego dnia chcesz wyglądać pięknie i czuć się równie wyjątkowo. W takim wypadku dobór sukienki może okazać się kluczowy. Jakie sukienki na wesele wybrać, aby wpasować się w weselne standardy, a zarazem czuć się modnie? Jedna z głównych zasad wyboru kreacji na tak ważny dzień jest dobór sukni, która nie przyćmi panny młodej. To ona jest gwiazdą tego wieczoru, dlatego w dobrym tonie będzie odpuszczenie ubioru w kolorze bieli oraz ecru. Postaw na wygodę, impreza weselna zazwyczaj trwa do białego rana, dlatego nie jest to czas na sukienkę, która będzie zbyt obcisła lub wymagać będzie założenia dodatkowego opinającego gorsetu, który skutecznie utrudni ci swobodne poruszanie się w tańcu. Dopasuj również krój do stylu wesela. Jeżeli przyjęcie organizowane jest w stodole, królować będzie drewno oraz ozdobne makramy dobrym rozwiązaniem będą zwiewne sukienki, które doskonale wpasują się w klimat boho. Sukienki maxi o wielu zdobieniach idealnie dopasują się do ślubu urządzanego w eleganckiej sali bankietowej. Najmodniejsze sukienki - sukienka weselna Poszukując idealnej kreacji wcale nie musisz stawiać na drogie modele. Tania sukienka również może zachwycić każdego przybyłego gościa uroczystości jednocześnie sprawiając, że poczujesz się jak gwiazda. Weselne sukienki mają często jedną przypadłość. Możesz je założyć raz, a później wiszą w szafie i czekają na kolejną większą okazję. Aby uniknąć takiej sytuacji ,wymieszaj elegancję z aktualną modą lub po prostu postaw na klasykę, co pozwoli wykorzystać outfit nie tylko na wyszukane przyjęcie. Czy to wypada zakładać czarne sukienki? Kiedyś mówiono, że oprócz bieli nie należy zagadać również ubrań w kolorze czarnym. Dziś odchodzi się od tego zwyczaju, a mnogość fasonów i dodatkowych zdobień sprawiają, że klasyczna czerń broni się doskonale a do tego wygląda wytwornie i idealnie pasuje na zabawę, która opatrzona jest radością. Piękne sukienki damskie - modna sukienka nie tylko od święta Sukienki kopertowe z długim rękawem to krzyk mody ostatniego sezony. Wykorzystaj trend i wybierz ten rodzaj stylizacji, który pięknie podkreśla talię. Delikatne wzory wykorzystane w niektórych modelach dodają indywidualnego charakteru, a ponadczasowość kroju pozwala wykorzystać sukienkę również w codziennych stylizacjach zmieniając dodatki na mniej ozdobne a eleganckie buty na szpilce wymieniając na trampki lub botki. Poszukując idealnej sukienki nie zapomnij o swojej figurze i dobierz strój tak, aby podkreślał twoje atuty. Jeżeli masz szczupłe i piękne nogi nie ukrywaj ich pod długimi sukniami, zdecyduj się na nieco krótszy model. Każda pani o nieco szerszych ramionach doskonale będzie wyglądać w sukienkach wzbogaconych o długie, luźne rękawy, zakończone ściągaczem lub mankietem. W szerokiej ofercie sklepów internetowych z pewnością znajdziesz model, który przypadnie ci do gustu.